On the move
Door: Heleen
Blijf op de hoogte en volg Kiwistobe
21 September 2013 | Verenigde Staten, Montrose
Allereerst allemaal bedankt voor jullie leuke reacties op ons vorige blog, hartstikke leuk voor ons om te lezen! Het is druk bij ons achter in de camper :-)
Het is nu vrijdag 20 september, dus we moeten even een paar dagen terug in de tijd.
Op woensdag moesten er kilometers gevreten worden, dus we zijn vroeg vertrokken vanuit Central City zodat we nog tijd hadden om een treinritje te maken over een oude spoorweg bij Georgetown/Silver Plume, die in de tijd van de goldrush gebruikt werd om de “miners” en hun gezinnen te vervoeren. Een leuk ritje in een stoomtrein over o.a. een hoge spoorbrug. Daarna nog even rondgewandeld in het dorpje Georgetown, dat een historisch centrum heeft (althans, wat de Amerikanen historisch vinden dan hè :-))
De eindbestemming voor woensdag was Grand Junction, maar we hebben een omweg genomen via Aspen omdat dat volgens de boekjes de moeite waard was. En dat hebben we geweten. De Independence Pass was bezaaid met haarspeldbochten, duizelingwekkende afgronden met een weg zonder vangrail en als toetje kregen we ook nog natte sneeuw! We zaten dan ook op het hoogste punt van de Rocky Mountains. Na een lange rit kwamen we aan in een druilerig Aspen, als de zon schijnt of met een witte kerst ziet het er vast een stuk gezelliger uit. Maar het geld druipt er wel vanaf, het is te zien dat tout welvarend Amerika hier in de winter de dollars laat rollen. We zijn even gestopt bij het John Denver Memorial; toen JD in 1997 overleed heeft een bewonderaar geld ingezameld om dit memorial te bouwen. Het is er prachtig, een tuin met vijvers, bijzondere bloemen en niet te vergeten enorme stenen waarop complete songteksten van bekende nummers van JD zijn gegraveerd. Ik heb me (speciaal voor Astrid :-)) even laten vereeuwigen bij de steen met de tekst van Rocky Mountain High – toen Astrid nog maar net kon praten heb ik haar dit liedje fonetisch geleerd en ze zong het binnen de kortste keren met een heerlijk knauwerig Amerikaans accentje na.
We kwamen na een vermoeiende rit om 19.00 uur aan op de KOA-camping in Grand Junction, waar nog precies 1 plekkie vrij was! Wat een mazzel, want we hadden weinig puf meer om verder te zoeken. De camping was niet echt bijzonder, maar het was er druk ivm een wijnfestival later in de week. Vroeg ons mandje opgezocht.
Donderdagmorgen wakker geworden met een stralend zonnetje. Op ons gemakje wat boodschappen gedaan en daarna naar het Colorado National Monument, een vrij klein nationaal park. Volgens de boekjes wordt het door de meeste toeristen ten onrechte overgeslagen omdat ze allemaal doorpezen naar de beroemde parken in Utah. Wij willen natuurlijk niet bij die blinde paarden horen (haha) dussss: op naar CNM! En daar hebben we geen spijt van gekregen, wat een bijzonder park is dat! We hebben echt nog nooit zoiets gezien. De meest bizarre rotsformaties die we alleen van plaatjes kennen kwamen voorbij. We hebben er een paar (korte) wandelingen gemaakt in de snikhitte, maar stuk voor stuk de moeite waard. In het visitor center spraken we een zeer behulpzame “ranger”, die ons allerlei tips over het park gaf en ook voor onze route daarna. Op haar aanraden zijn we via het mooie Grand Mesa National Forest, een hoogvlakte met veel meren en bijzondere begroeiing, naar onze volgende bestemming gereden: Black Canyon of the Gunnisson National Park. We wilden daar graag 2 nachtjes blijven op een camping in het park. De plaatsen kun je niet reserveren, je moet als je aankomt maar hopen dat er plek is en we hadden mazzel: er waren nog 2 plekjes! Er zijn nauwelijks voorzieningen op dit soort campings; voor campers zijn er een paar plaatsen met electra en dan heb je ’t wel gehad qua “luxe”. Maar je zit wel midden in het park en hebt een plekje in het groen. Even wat te eten in elkaar geflanst en weer op tijd naar ons mandje.
Vanmorgen (vrijdag dus) begonnen bij het visitor center in het park, met weer zo’n enthousiaste boskabouter achter de balie die vol vuur vertelt over de beschikbare wandelingen in het park. Hij werkt er waarschijnlijk al meer dan 10 jaar, maar het had ook zomaar z’n tweede week kunnen zijn. Wij mogen ze wel, die Amerikanen. Er bleek een mooie route vlak achter het visiting center te starten, dus die hebben we gelopen. Wat een indrukwekkende kloof weer!!! Toch bekroop mij direct een ongemakkelijk gevoel – je zult maar oog in oog komen te staan met zo’n verrekte beer! Ze zijn vast niet allemaal zo aardig als die van jou Anne-Pauline! En Margot, hartstikke fijn die tips van jou maar jouw laatste bear-encounter staat me niet meer helder voor de geest? ;-) Op de camping word je ook doodgegooid met waarschuwingen, dus je bent je wel degelijk bewust van de gevaren. Na de wandeling (die trouwens ook weer kort maar zeker ook krachtig was) toch maar weer even aangeklopt bij de boskabouter om te vragen hoe reëel het nou is om je zorgen te maken over een ongeplande ontmoeting met Yogi. Zijn reactie was dat de kans overdag niet zo groot is, over het algemeen worden ze pas tegen zonsondergang actief. Maar ze zijn er zeker en je kunt ze ook tegenkomen (het was hem vorige week nog overkomen) maar je moet in gedachte houden dat ze je het liefst willen mijden. Geef ze de kans om er vandoor te gaan (zeker als ze jonkies bij zich hebben) en als ze blijven staan praat of schreeuw dan tegen ze, steek je armen in de lucht en maak herrie. In 90% van de gevallen weten ze niet hoe snel ze zich uit de voeten moeten maken. Ik was weer wat gerustgesteld. (Wat te doen bij die overige 10% heb ik maar niet gevraagd…) Gelukkig zijn ook bij de daaropvolgende wandelingen onverwachte ontmoetingen uitgebleven. Rond 15.00 uur waren we wel uitgekeken op de, overigens prachtige, kloof en hebben we nog wat rondgereden in het stadje Montrose. Even wat camperonderhoud gedaan en getankt (sjonge, wat slurpt die bak) en snel de mail gecheckt bij McDonald’s. Wel handig dat die overal Wifi hebben.
Morgen (zaterdag) gaan we richting Moab, waar Arches National Park en Canyonlands NP (op aanraden van Vincent :-)) op het programma staan. Morgen is het nog prachtig weer (30 graden), maar voor zondag zijn de verwachtingen wat minder goed. We zien het wel, voorlopig hebben we het prima hier!
Laterrrrr!
groetjes,
Gerard & Heleen
Het is nu vrijdag 20 september, dus we moeten even een paar dagen terug in de tijd.
Op woensdag moesten er kilometers gevreten worden, dus we zijn vroeg vertrokken vanuit Central City zodat we nog tijd hadden om een treinritje te maken over een oude spoorweg bij Georgetown/Silver Plume, die in de tijd van de goldrush gebruikt werd om de “miners” en hun gezinnen te vervoeren. Een leuk ritje in een stoomtrein over o.a. een hoge spoorbrug. Daarna nog even rondgewandeld in het dorpje Georgetown, dat een historisch centrum heeft (althans, wat de Amerikanen historisch vinden dan hè :-))
De eindbestemming voor woensdag was Grand Junction, maar we hebben een omweg genomen via Aspen omdat dat volgens de boekjes de moeite waard was. En dat hebben we geweten. De Independence Pass was bezaaid met haarspeldbochten, duizelingwekkende afgronden met een weg zonder vangrail en als toetje kregen we ook nog natte sneeuw! We zaten dan ook op het hoogste punt van de Rocky Mountains. Na een lange rit kwamen we aan in een druilerig Aspen, als de zon schijnt of met een witte kerst ziet het er vast een stuk gezelliger uit. Maar het geld druipt er wel vanaf, het is te zien dat tout welvarend Amerika hier in de winter de dollars laat rollen. We zijn even gestopt bij het John Denver Memorial; toen JD in 1997 overleed heeft een bewonderaar geld ingezameld om dit memorial te bouwen. Het is er prachtig, een tuin met vijvers, bijzondere bloemen en niet te vergeten enorme stenen waarop complete songteksten van bekende nummers van JD zijn gegraveerd. Ik heb me (speciaal voor Astrid :-)) even laten vereeuwigen bij de steen met de tekst van Rocky Mountain High – toen Astrid nog maar net kon praten heb ik haar dit liedje fonetisch geleerd en ze zong het binnen de kortste keren met een heerlijk knauwerig Amerikaans accentje na.
We kwamen na een vermoeiende rit om 19.00 uur aan op de KOA-camping in Grand Junction, waar nog precies 1 plekkie vrij was! Wat een mazzel, want we hadden weinig puf meer om verder te zoeken. De camping was niet echt bijzonder, maar het was er druk ivm een wijnfestival later in de week. Vroeg ons mandje opgezocht.
Donderdagmorgen wakker geworden met een stralend zonnetje. Op ons gemakje wat boodschappen gedaan en daarna naar het Colorado National Monument, een vrij klein nationaal park. Volgens de boekjes wordt het door de meeste toeristen ten onrechte overgeslagen omdat ze allemaal doorpezen naar de beroemde parken in Utah. Wij willen natuurlijk niet bij die blinde paarden horen (haha) dussss: op naar CNM! En daar hebben we geen spijt van gekregen, wat een bijzonder park is dat! We hebben echt nog nooit zoiets gezien. De meest bizarre rotsformaties die we alleen van plaatjes kennen kwamen voorbij. We hebben er een paar (korte) wandelingen gemaakt in de snikhitte, maar stuk voor stuk de moeite waard. In het visitor center spraken we een zeer behulpzame “ranger”, die ons allerlei tips over het park gaf en ook voor onze route daarna. Op haar aanraden zijn we via het mooie Grand Mesa National Forest, een hoogvlakte met veel meren en bijzondere begroeiing, naar onze volgende bestemming gereden: Black Canyon of the Gunnisson National Park. We wilden daar graag 2 nachtjes blijven op een camping in het park. De plaatsen kun je niet reserveren, je moet als je aankomt maar hopen dat er plek is en we hadden mazzel: er waren nog 2 plekjes! Er zijn nauwelijks voorzieningen op dit soort campings; voor campers zijn er een paar plaatsen met electra en dan heb je ’t wel gehad qua “luxe”. Maar je zit wel midden in het park en hebt een plekje in het groen. Even wat te eten in elkaar geflanst en weer op tijd naar ons mandje.
Vanmorgen (vrijdag dus) begonnen bij het visitor center in het park, met weer zo’n enthousiaste boskabouter achter de balie die vol vuur vertelt over de beschikbare wandelingen in het park. Hij werkt er waarschijnlijk al meer dan 10 jaar, maar het had ook zomaar z’n tweede week kunnen zijn. Wij mogen ze wel, die Amerikanen. Er bleek een mooie route vlak achter het visiting center te starten, dus die hebben we gelopen. Wat een indrukwekkende kloof weer!!! Toch bekroop mij direct een ongemakkelijk gevoel – je zult maar oog in oog komen te staan met zo’n verrekte beer! Ze zijn vast niet allemaal zo aardig als die van jou Anne-Pauline! En Margot, hartstikke fijn die tips van jou maar jouw laatste bear-encounter staat me niet meer helder voor de geest? ;-) Op de camping word je ook doodgegooid met waarschuwingen, dus je bent je wel degelijk bewust van de gevaren. Na de wandeling (die trouwens ook weer kort maar zeker ook krachtig was) toch maar weer even aangeklopt bij de boskabouter om te vragen hoe reëel het nou is om je zorgen te maken over een ongeplande ontmoeting met Yogi. Zijn reactie was dat de kans overdag niet zo groot is, over het algemeen worden ze pas tegen zonsondergang actief. Maar ze zijn er zeker en je kunt ze ook tegenkomen (het was hem vorige week nog overkomen) maar je moet in gedachte houden dat ze je het liefst willen mijden. Geef ze de kans om er vandoor te gaan (zeker als ze jonkies bij zich hebben) en als ze blijven staan praat of schreeuw dan tegen ze, steek je armen in de lucht en maak herrie. In 90% van de gevallen weten ze niet hoe snel ze zich uit de voeten moeten maken. Ik was weer wat gerustgesteld. (Wat te doen bij die overige 10% heb ik maar niet gevraagd…) Gelukkig zijn ook bij de daaropvolgende wandelingen onverwachte ontmoetingen uitgebleven. Rond 15.00 uur waren we wel uitgekeken op de, overigens prachtige, kloof en hebben we nog wat rondgereden in het stadje Montrose. Even wat camperonderhoud gedaan en getankt (sjonge, wat slurpt die bak) en snel de mail gecheckt bij McDonald’s. Wel handig dat die overal Wifi hebben.
Morgen (zaterdag) gaan we richting Moab, waar Arches National Park en Canyonlands NP (op aanraden van Vincent :-)) op het programma staan. Morgen is het nog prachtig weer (30 graden), maar voor zondag zijn de verwachtingen wat minder goed. We zien het wel, voorlopig hebben we het prima hier!
Laterrrrr!
groetjes,
Gerard & Heleen
-
21 September 2013 - 17:46
Roel:
Net een film gezien met Hugh Grant, die oog in oog stond met een beer. Sarah Jessica Parker schreeuwde hem van veilige afstand de berengebruiksaanwijzing voor: "Vermijdt oogcontact. Beweeg niet. Schiet de beer niet neer, voordat hij dood is heeft hij de schutter te pakken genomen."
Het is maar dat je het weet...
Hugh is overigens gewoon weggerend. -
21 September 2013 - 19:46
Karin:
Wauw, klinkt geweldig! Maarre...... geen foto voor mij bij de tekst van Annie's Song of Calypso? Jammer jammer... En mochten jullie toch een beer tegenkomen vergeet dan niet een foto van m te maken, he! ;-) Mooie foto's, guys!!!
Greets,
K -
22 September 2013 - 10:20
Dyane:
Nice!!! Mooie foto's, geweldig verhaal! Benieuwd naar jullie volgende verhaal incl. Beren ontmoeting -
22 September 2013 - 12:33
Toos En Carol:
Hoi hoi samen! Weer een leuk verslag, en prachtige foto's. Die van Georgetown doen me sterk denken aan al die ai-ai-jippie-jee-films in het wilde westen! Je verwacht elk moment zo'n cowboy uit de saloon te zien komen. Dat van die beren.....pfff toch wel spannend hoor. Maar oke, het vergaat jullie prima. Dusss: houen zo! Houdoe vanuit Moergestel. xx -
22 September 2013 - 12:40
Jack Van Bijnen:
Wat een hoop indrukken hebben jullie te verwerken zeg zelfs zonder dat je Yogi of één van zijn familleden tegenkomt.
Leuk geschreven hoor....geniet er van!!!
Groetjes van mij -
22 September 2013 - 12:55
Pien:
Ziet er indrukwekkend en gezellig uit.
De enige keren dat wij beren in canada zagen was overdag, maar dat waren zwarte beren. -
22 September 2013 - 17:11
Margot:
Ha fellows,
Zo, dat klinkt allemaal indrukwekkend! Foto's illustreren al het bijzondere wat jullie de afgelopen dagen al gezien hebben! Haha, nu ik het rijdende huis van jullie (ex)buren heb gezien, rijden jullie maar armetierig rond hoor, echt behelpen ;-) Mijn laatste bear-encouter was van het veilige soort, nl. in het Berenbos in Dierenpark Rhenen. Ze hebben daar een opvangpark voor misbruikte beren en wij zijn daar donateur van (Alertis) en zo krijg ik in de maandelijkse berenkrantjes tips wat te doen bij een ontmoeting met wilde beren. Om te vóórkomen dat je oog in oog met een beer komt te staan, is het goed om herrie te maken. Volgens zeggen zijn ze banger voor jou dan jij voor hen ...uh.. voor zover dat mogelijk is! En zoals altijd staan de beste stuurlui aan wal he..oftewel zitten veilig achter hun laptopje in een Vinexwijk in Best!
Verder zou ik het héél erg leuk vinden als je een foto plaatst van jou naast de steen van 'Country road' , da's toch wel mijn favoriet hoor! Have fun! xxx Margot -
22 September 2013 - 23:43
Jolanda Wijnen:
Wat leuk om jullie zo te volgen. Prachtige foto'. Once in Canada heb ik een berenbel gekocht. Heel de vakantie heeft ie gerammeld. Ik had ook geen zin in zo'n ontmoeting. Op afstand wel een grizzlybeer gezien wat wel een van de hoogtepunten van onze vakantie was. Veel plezier nog.
-
23 September 2013 - 18:08
Merle:
Toen mama jullie verslag aan mij voorlas heb ik heel stil geluisterd met een grote glimach op mijn gezicht. Als ik het heel spannend vond, dan trappelde ik heel hard met mijn voetjes! Ik vond de foto's ook heel mooi en hoop ooit zelf daar te staan. Ik zie uit naar het volgende (bed tijd) verhaaltje!
-
24 September 2013 - 11:39
Marieke:
Ha reizigers,
Ik spring een beetje later in... Maar heb met veel plezier bovenstaand verslag gelezen en daarna naar die adembenemende foto's gekeken. Jullie zien er goed en fit uit. Zo tussen het natuurgeweld en de semi-antieke gevels. En ik zag ook nog iets van de Indian Summer. Al is dat meer Vermont, natuurlijk, maar prachtig wel, die kleuren van de bomen.
Goede voortzetting, en ik lees graag verder mee.
Goeds, Marieke -
25 September 2013 - 20:03
Ida Marie:
Is er nog plaats in de digitale camper? Ik ben wat laat maar heb uitgebreid de tijd genomen om jullie verslagen te lezen. Leuk en interessant en vooral de foto's zijn mooi en zien er relaxed uit. Wat een mooi gebied is Colorado, nooit geweten. Maar jullie zijn vast al weer een heel stuk gezakt...Groetjes van ons uit Oosterhout en nog veel plezier. -
26 September 2013 - 17:35
Dyane:
whaaaaaaa, zie dat m'n berichtje heel veel zinnen heeft ingeslikt.....zo kortaf was niet de bedoeling haha ;-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
