I'm a poor lonesome cowboy...
Door: Heleen
Blijf op de hoogte en volg Kiwistobe
26 September 2013 | Verenigde Staten, Bryce Canyon City
Howdy folks!
Weer de hoogste tijd voor een update!
Nadat we zaterdagochtend het vorige blog hebben geplaatst bij de lokale McD zijn we naar Moab in Utah gereden. We wilden graag overnachten op Canyonlands RV Park, een camping middenin het dorp en dus dichtbij de voorzieningen. We besloten gelijk na aankomst in Moab te checken of er plaats was en we hadden mazzel: er was nog precies 1 plekkie dat we maar gelijk voor 2 nachten hebben vastgelegd. Wel een vrij prijzige camping: 86 dollar voor 2 nachten. Je hebt dan wel elektra, water, wifi en kabel (voorde tv-bezitters, waar wij niet bij horen). Ter vergelijking: de campings in de nationale parken kosten 10-15 dollar per nacht. Je hebt dan over het algemeen een prachtige, ruime plek, maar geen voorzieningen. In principe hebben we die ook niet nodig; we hebben een douche, wc, voldoende water en een generator in de camper. Helaas geen wifi natuurlijk, da’s wel een beetje afkicken voor mij :)
Na onze campingplek te hebben geregeld zijn we naar Arches National Park gereden. Daar hebben we onze ogen uitgekeken, echt een bizar landschap. Er zijn diverse westerns opgenomen en ook delen uit bv Thelma & Louise. De meest voorkomende kleur is rood en je ziet er rotsformaties in allerlei soorten en maten. Het park staat bekend om z’n “arches”, oftewel bogen. Helaas heb ik de wetenschappelijke verhandeling over het ontstaan ervan niet meer paraat, maar het ziet er in elk geval waanzinnig uit! Er loopt een weg door het park die leidt naar de mooiste formaties, waar je door een korte of wat langere wandeling kunt komen. We hebben ze bijna allemaal gedaan, ondanks de snikhitte. De camera heeft overuren gedraaid…
’s Avonds zijn we gaan eten bij de Moab Brewery, tegenover de camping. Dit is een kleinschalige brouwerij met restaurant, waarover ik goede verhalen had gelezen. Het was zaterdagavond, dus topdrukte: we moesten een half uur wachten op een tafeltje, dus we besloten met een groot glas lokaal gebrouwen bier buiten onze beurt af te wachten. Na 5 minuten kreeg een personeelslid in de gaten dat iemand het had gewaagd om BUITEN te gaan zitten met een biertje en werden we vriendelijk doch dringend naar binnen gesommeerd, want “state law” verbiedt het nuttigen van alcohol op straat. Soms zijn ze wel een tikje gestoord, onze Amerikaanse vrienden. We hebben er uiteindelijk wel heerlijk gegeten: Gerard natuurlijk een dikke steak en ik pasta met garnalen.
Na een tropische nacht werden we zondagochtend vroeg wakker. De weersvoorspellingen waren niet best: het zou regenachtig worden en een stuk frisser. In eerste instantie leek het erop dat de lokale Pietje Paulusma er flink naast zat, het zag er zonnig uit. Er stond een bezoek aan Canyonlands National Park op het programma, een gigantisch groot park (1364 km2) met ook weer prachtige rotsformaties, kraters en ander moois, gelegen op een klein uurtje rijden van Moab. Naarmate we dichterbij het park kwamen zagen we links en rechts al wat donkere wolken opdoemen met af en toe een bliksemschicht. Mmm… En jawel hoor, toen we na een wandeling van zo’n 20 minuten aankwamen bij het eerste hoogtepunt brak er een enorm onweer los en moesten we op een drafje de berg weer af. Het is niet echt het meest prettige landschap om in rond te lopen als de bliksem je om de oren vliegt :). Uiteindelijk kwamen we doorweekt bij de camper aan en dan is zo’n rijdende hotelkamer natuurlijk ideaal: je kleedt je gewoon even om! De rest van de dag hebben we het gelukkig droog gehouden en de route op ons gemak kunnen afmaken. Ook in dit park laat de natuur zich weer van z’n mooiste kant zien. Het is lastig te omschrijven; het is gewoon heel overweldigend om te beseffen dat dit landschap miljoenen jaren geleden is gevormd en er sindsdien nauwelijks iets is veranderd. De Amerikanen zorgen wat dat betreft goed voor hun “heritage”.
’s Avonds wilden we weer gaan eten bij de Moab Brewery, maar toen was de wachttijd 45 minuten en dat vonden we wat te veel. We zijn dus een paar deuren verder neergestreken, bij de Moab Grill. Het zag er veelbelovend uit, maar wat een tegenvaller! Lauw eten, niet smakelijk, afknapper. Het personeel was wel erg vriendelijk, dus we hebben gewoon de “verplichte” 15% fooi op tafel achtergelaten, maar toen bij de kassa werd gevraagd of “everything okay” was kon ik het toch niet laten om te zeggen dat het was tegengevallen. Ze trok spontaan 15% van de rekening af, want ze wilde niet dat we met een slecht gevoel haar restaurant zouden verlaten. Dus mensen: als je nog eens in Moab bent ga dan lekker eten bij Moab Grill. (not!!!)
Maandagochtend zijn we vertrokken vanuit Moab richting Capitol Reef National Park, een van de minder bekende parken van Utah. Het is ook weer een park waar steen de hoofdrol speelt, maar naast steen is hier ook volop groen te vinden. De mormonen hebben hier een nederzetting gesticht (genaamd Fruita) aan het einde van de 19e eeuw en zij hebben o.a. op diverse plekken fruitbomen geplant waardoor er vandaag de dag nog steeds boomgaarden zijn. We waren vroeg genoeg om een plekje te bemachtigen op de prachtige camping in het park zelf (10 dollar per nacht, wat een koopje), naast een boomgaard waar je zoveel appels mag plukken als je wilt. We hebben al een paar keer appels gekocht in de supermarkt, maar ze halen het niet bij de appels die we in Fruita hebben geplukt! Heerlijk zoetzuur en sappig. Aan het einde van de middag, toen het iets was afgekoeld, hebben we een prachtige wandeling gemaakt waarbij we eerst een behoorlijk stuk moesten klimmen om daarna een heel stuk te kunnen lopen door een hartstikke mooie kloof en surrealistisch landschap. We hebben nog nooit zo veel foto’s gemaakt als tijdens deze vakantie, alles wat je ziet is een plaatje. Na de wandeling hebben we genoten van een welverdiend biertje bij de camper in de zon. Wat overigens ook leuk is aan dit park is dat er naast natuur ook wat aandacht is voor cultuur; er staan nog wat oude gebouwtjes van de Mormonen en er wordt wat toelichting over de achtergrond gegeven. Ook weer een aanrader!
We hadden best nog een dagje langer in Fruita willen blijven, maar Bryce Canyon stond ook nog op het programma en da’s best een flinke omweg dus we hebben het toch maar bij 1 nachtje Fruita gehouden. We zijn dinsdagochtend over “scenic byway 12” van Capitol Reef naar Bryce Canyon gereden, een weg door Dixie National Forest met mooie plaatjes. Er rijden voornamelijk toeristen, we komen er veel campers tegen. Gerard maakt er een sport van om naar alle Cruise America campers te zwaaien en het gros wuift vriendelijk terug. Zo kweken we toch een beetje broederschap onder de Cruise Americans :) We kwamen rond 14.00 uur aan in het park en we hadden weer mazzel: er was nog plek op de camping! Gelijk maar een mooi plekje geregeld voor 2 nachten. Bryce Canyon is een heel bekend park, dus we hadden verwacht dat er een flink dorp met winkels/motels/restaurants e.d. in de buurt zou zijn, maar dat bleek niet het geval. Geen probleem, want vlakbij de ingang is wel een (belachelijk dure) kleine supermarkt waar we wat inkopen konden doen en we hebben net ontdekt dat er wifi is bij het visitor center. Ook weer geregeld. De rest van de middag hebben we doorgebracht in het meest bekende deel van het park: het Amphitheater. Vanuit verschillende uitkijkpunten die je per auto of lopend kunt bereiken, heb je telkens een ander uitzicht op spectaculaire rotsformaties. Het is hier een stuk koeler dan we de afgelopen dagen gewend waren (15 graden ongeveer), maar de lucht is strakblauw dus de zon draait overuren. Wat een mooie foto’s levert dit op! We hebben weer een lekker stuk gewandeld over de rand van de canyon.
En dan zijn we weer in het heden (woensdag) aangekomen. Na een frisse nacht (ergens tussen 0-5 graden) lekker gedoucht in de camper en zoals gewoonlijk een heerlijk ontbijtje genuttigd. We wilden vandaag de weg van ongeveer 20 mijl gaan rijden die door het park loopt, maar voor onze neus werd de betreffende weg afgesloten door een politieagent. Gerard parkeerde de camper een eindje verderop en stapte uit om de agent te gaan vragen wat er aan de hand was. De agent riep van een afstandje iets tegen Gerard, maar hij was te ver weg dus hoorde hem niet. Toen hij dichterbij kwam keek de agent niet meer zo vriendelijk en herhaalde zijn boodschap: GET YOUR HANDS OUTTA YOUR POCKETS!!! Hahaha, Gerard dacht dat ie in een aflevering van Cops terecht was gekomen! Niet te geloven toch, die agent moet wel wat vervelende dingen hebben meegemaakt. Hij vertelde dat er wat bomen waren omgewaaid en dat die eerst moesten worden opgeruimd. Jammer, maar helaas. Dus weer terug naar het amphitheater, waar we een wandeling vonden die helemaal tot op de bodem van de canyon ging en daarna weer omhoog. Behoorlijk vermoeiend (die uurtjes op de sportschool zijn echt ergens goed voor geweest!), maar waanzinnig mooi. Daar zijn we een uurtje of 2 mee zoet geweest. De weg door het park heen hebben we net alsnog gereden, maar de uitzichten zijn meer van hetzelfde en je waaide er zowat uit je schoenen. We hebben onszelf beloofd hier nog een keertje terug te komen om een van de langere “hikes” te doen.
Morgen (donderdag) gaan we richting Salt Lake City. Na alle rotsen en natuur gaan we nu maar eens een dagje rondkijken in de grote stad, wie weet proberen de mormonen ons nog wel te bekeren haha! Fat chance. Na SLC staat Yellowstone op het programma met nog meer (vulkanisch) moois. Het volgende verslag zal daar waarschijnlijk uit de buurt komen. Tot dan!
Big hug,
Gerard & Heleen
Weer de hoogste tijd voor een update!
Nadat we zaterdagochtend het vorige blog hebben geplaatst bij de lokale McD zijn we naar Moab in Utah gereden. We wilden graag overnachten op Canyonlands RV Park, een camping middenin het dorp en dus dichtbij de voorzieningen. We besloten gelijk na aankomst in Moab te checken of er plaats was en we hadden mazzel: er was nog precies 1 plekkie dat we maar gelijk voor 2 nachten hebben vastgelegd. Wel een vrij prijzige camping: 86 dollar voor 2 nachten. Je hebt dan wel elektra, water, wifi en kabel (voorde tv-bezitters, waar wij niet bij horen). Ter vergelijking: de campings in de nationale parken kosten 10-15 dollar per nacht. Je hebt dan over het algemeen een prachtige, ruime plek, maar geen voorzieningen. In principe hebben we die ook niet nodig; we hebben een douche, wc, voldoende water en een generator in de camper. Helaas geen wifi natuurlijk, da’s wel een beetje afkicken voor mij :)
Na onze campingplek te hebben geregeld zijn we naar Arches National Park gereden. Daar hebben we onze ogen uitgekeken, echt een bizar landschap. Er zijn diverse westerns opgenomen en ook delen uit bv Thelma & Louise. De meest voorkomende kleur is rood en je ziet er rotsformaties in allerlei soorten en maten. Het park staat bekend om z’n “arches”, oftewel bogen. Helaas heb ik de wetenschappelijke verhandeling over het ontstaan ervan niet meer paraat, maar het ziet er in elk geval waanzinnig uit! Er loopt een weg door het park die leidt naar de mooiste formaties, waar je door een korte of wat langere wandeling kunt komen. We hebben ze bijna allemaal gedaan, ondanks de snikhitte. De camera heeft overuren gedraaid…
’s Avonds zijn we gaan eten bij de Moab Brewery, tegenover de camping. Dit is een kleinschalige brouwerij met restaurant, waarover ik goede verhalen had gelezen. Het was zaterdagavond, dus topdrukte: we moesten een half uur wachten op een tafeltje, dus we besloten met een groot glas lokaal gebrouwen bier buiten onze beurt af te wachten. Na 5 minuten kreeg een personeelslid in de gaten dat iemand het had gewaagd om BUITEN te gaan zitten met een biertje en werden we vriendelijk doch dringend naar binnen gesommeerd, want “state law” verbiedt het nuttigen van alcohol op straat. Soms zijn ze wel een tikje gestoord, onze Amerikaanse vrienden. We hebben er uiteindelijk wel heerlijk gegeten: Gerard natuurlijk een dikke steak en ik pasta met garnalen.
Na een tropische nacht werden we zondagochtend vroeg wakker. De weersvoorspellingen waren niet best: het zou regenachtig worden en een stuk frisser. In eerste instantie leek het erop dat de lokale Pietje Paulusma er flink naast zat, het zag er zonnig uit. Er stond een bezoek aan Canyonlands National Park op het programma, een gigantisch groot park (1364 km2) met ook weer prachtige rotsformaties, kraters en ander moois, gelegen op een klein uurtje rijden van Moab. Naarmate we dichterbij het park kwamen zagen we links en rechts al wat donkere wolken opdoemen met af en toe een bliksemschicht. Mmm… En jawel hoor, toen we na een wandeling van zo’n 20 minuten aankwamen bij het eerste hoogtepunt brak er een enorm onweer los en moesten we op een drafje de berg weer af. Het is niet echt het meest prettige landschap om in rond te lopen als de bliksem je om de oren vliegt :). Uiteindelijk kwamen we doorweekt bij de camper aan en dan is zo’n rijdende hotelkamer natuurlijk ideaal: je kleedt je gewoon even om! De rest van de dag hebben we het gelukkig droog gehouden en de route op ons gemak kunnen afmaken. Ook in dit park laat de natuur zich weer van z’n mooiste kant zien. Het is lastig te omschrijven; het is gewoon heel overweldigend om te beseffen dat dit landschap miljoenen jaren geleden is gevormd en er sindsdien nauwelijks iets is veranderd. De Amerikanen zorgen wat dat betreft goed voor hun “heritage”.
’s Avonds wilden we weer gaan eten bij de Moab Brewery, maar toen was de wachttijd 45 minuten en dat vonden we wat te veel. We zijn dus een paar deuren verder neergestreken, bij de Moab Grill. Het zag er veelbelovend uit, maar wat een tegenvaller! Lauw eten, niet smakelijk, afknapper. Het personeel was wel erg vriendelijk, dus we hebben gewoon de “verplichte” 15% fooi op tafel achtergelaten, maar toen bij de kassa werd gevraagd of “everything okay” was kon ik het toch niet laten om te zeggen dat het was tegengevallen. Ze trok spontaan 15% van de rekening af, want ze wilde niet dat we met een slecht gevoel haar restaurant zouden verlaten. Dus mensen: als je nog eens in Moab bent ga dan lekker eten bij Moab Grill. (not!!!)
Maandagochtend zijn we vertrokken vanuit Moab richting Capitol Reef National Park, een van de minder bekende parken van Utah. Het is ook weer een park waar steen de hoofdrol speelt, maar naast steen is hier ook volop groen te vinden. De mormonen hebben hier een nederzetting gesticht (genaamd Fruita) aan het einde van de 19e eeuw en zij hebben o.a. op diverse plekken fruitbomen geplant waardoor er vandaag de dag nog steeds boomgaarden zijn. We waren vroeg genoeg om een plekje te bemachtigen op de prachtige camping in het park zelf (10 dollar per nacht, wat een koopje), naast een boomgaard waar je zoveel appels mag plukken als je wilt. We hebben al een paar keer appels gekocht in de supermarkt, maar ze halen het niet bij de appels die we in Fruita hebben geplukt! Heerlijk zoetzuur en sappig. Aan het einde van de middag, toen het iets was afgekoeld, hebben we een prachtige wandeling gemaakt waarbij we eerst een behoorlijk stuk moesten klimmen om daarna een heel stuk te kunnen lopen door een hartstikke mooie kloof en surrealistisch landschap. We hebben nog nooit zo veel foto’s gemaakt als tijdens deze vakantie, alles wat je ziet is een plaatje. Na de wandeling hebben we genoten van een welverdiend biertje bij de camper in de zon. Wat overigens ook leuk is aan dit park is dat er naast natuur ook wat aandacht is voor cultuur; er staan nog wat oude gebouwtjes van de Mormonen en er wordt wat toelichting over de achtergrond gegeven. Ook weer een aanrader!
We hadden best nog een dagje langer in Fruita willen blijven, maar Bryce Canyon stond ook nog op het programma en da’s best een flinke omweg dus we hebben het toch maar bij 1 nachtje Fruita gehouden. We zijn dinsdagochtend over “scenic byway 12” van Capitol Reef naar Bryce Canyon gereden, een weg door Dixie National Forest met mooie plaatjes. Er rijden voornamelijk toeristen, we komen er veel campers tegen. Gerard maakt er een sport van om naar alle Cruise America campers te zwaaien en het gros wuift vriendelijk terug. Zo kweken we toch een beetje broederschap onder de Cruise Americans :) We kwamen rond 14.00 uur aan in het park en we hadden weer mazzel: er was nog plek op de camping! Gelijk maar een mooi plekje geregeld voor 2 nachten. Bryce Canyon is een heel bekend park, dus we hadden verwacht dat er een flink dorp met winkels/motels/restaurants e.d. in de buurt zou zijn, maar dat bleek niet het geval. Geen probleem, want vlakbij de ingang is wel een (belachelijk dure) kleine supermarkt waar we wat inkopen konden doen en we hebben net ontdekt dat er wifi is bij het visitor center. Ook weer geregeld. De rest van de middag hebben we doorgebracht in het meest bekende deel van het park: het Amphitheater. Vanuit verschillende uitkijkpunten die je per auto of lopend kunt bereiken, heb je telkens een ander uitzicht op spectaculaire rotsformaties. Het is hier een stuk koeler dan we de afgelopen dagen gewend waren (15 graden ongeveer), maar de lucht is strakblauw dus de zon draait overuren. Wat een mooie foto’s levert dit op! We hebben weer een lekker stuk gewandeld over de rand van de canyon.
En dan zijn we weer in het heden (woensdag) aangekomen. Na een frisse nacht (ergens tussen 0-5 graden) lekker gedoucht in de camper en zoals gewoonlijk een heerlijk ontbijtje genuttigd. We wilden vandaag de weg van ongeveer 20 mijl gaan rijden die door het park loopt, maar voor onze neus werd de betreffende weg afgesloten door een politieagent. Gerard parkeerde de camper een eindje verderop en stapte uit om de agent te gaan vragen wat er aan de hand was. De agent riep van een afstandje iets tegen Gerard, maar hij was te ver weg dus hoorde hem niet. Toen hij dichterbij kwam keek de agent niet meer zo vriendelijk en herhaalde zijn boodschap: GET YOUR HANDS OUTTA YOUR POCKETS!!! Hahaha, Gerard dacht dat ie in een aflevering van Cops terecht was gekomen! Niet te geloven toch, die agent moet wel wat vervelende dingen hebben meegemaakt. Hij vertelde dat er wat bomen waren omgewaaid en dat die eerst moesten worden opgeruimd. Jammer, maar helaas. Dus weer terug naar het amphitheater, waar we een wandeling vonden die helemaal tot op de bodem van de canyon ging en daarna weer omhoog. Behoorlijk vermoeiend (die uurtjes op de sportschool zijn echt ergens goed voor geweest!), maar waanzinnig mooi. Daar zijn we een uurtje of 2 mee zoet geweest. De weg door het park heen hebben we net alsnog gereden, maar de uitzichten zijn meer van hetzelfde en je waaide er zowat uit je schoenen. We hebben onszelf beloofd hier nog een keertje terug te komen om een van de langere “hikes” te doen.
Morgen (donderdag) gaan we richting Salt Lake City. Na alle rotsen en natuur gaan we nu maar eens een dagje rondkijken in de grote stad, wie weet proberen de mormonen ons nog wel te bekeren haha! Fat chance. Na SLC staat Yellowstone op het programma met nog meer (vulkanisch) moois. Het volgende verslag zal daar waarschijnlijk uit de buurt komen. Tot dan!
Big hug,
Gerard & Heleen
-
26 September 2013 - 08:46
Jack Van Bijnen :
Wederom leuk geschreven en wat fijn om te lezen dat het zo'n geweldige indruk op jullie maakt.
Ik kijk weer uit naar jullie volgende verslag ennuhh niet drinken op straat!!!!!
Grtzzz ikke -
26 September 2013 - 10:41
Astrid:
Snotver wat gaaf!
En mooie foto's ook! Ik zeg altijd een goed model is het halve werk!
enjoy!
x
as
-
26 September 2013 - 10:51
Wim:
Yo Leen,
word tijd dat je je reisverhalen gaat uitgeven....
kijken wie er dan de grootverdiener is in huize Van Orsaouw.
geweldig - houen zo.
W+H -
26 September 2013 - 10:53
Anne-Pauline:
WAUW !! Prachtige plaatjes. Om stil van te worden......
Liefs -
26 September 2013 - 11:42
Toos:
Wat een prachtige foto's, fotomodellen en verslag.Haast on-aards die rotsformaties van miljoenen jaren terug. Haha, die agent! Lachen! Zeg, jullie genieten er maar lekker van, en tot de volgende keer.Liefs, xx -
26 September 2013 - 14:22
Kim Horsten:
Prachtig!! -
26 September 2013 - 15:26
Ilse:
Wat een gave reis! Wat is Amerika toch mooi he! Geniet ervan en veel plezier nog! Liefs, Ilse -
26 September 2013 - 17:52
Dyane:
Zo de friemel, wat een prachtige pics! Heerlijk verhaal ook weer, briljant! Is het trouwens niet onwijs lastig om met zo'n grote bak te manoeuvreren? Of is er zoveel plek dat inparkeren overal easy is? Enjoy jullie volgende avonturen in de stad! Ennuh, no more beers and hands in your pockets......hahahahaha -
26 September 2013 - 20:22
Anneke:
Het ziet er allemaal erg spannen uit folks. Leuke foto,s Ik heb bereisde buren !!!
Hoop alle verhalen volgende week te horen bij jullie etentje bij mij
Doei , take care
ANNEKE Alles oke aan het thuisfront -
26 September 2013 - 21:59
Henri & Vincent:
Leuk verslag. Het is helemaal vergelijkbaar met onze reis 2 jaar geleden en die beleven we helemaal opnieuw. Alleen waren wij er in het voorjaar. Binnenkort de foto's maar eens vergelijken. -
26 September 2013 - 22:36
Ma :
Hoi genietende vacantiegangers wat een mooi verslag en prachtige foto,s het is wel klimmen geblazen
wat een hoogte ik vondt het een beetje eng zo hoog en dan nog kunsten maken ook nog, maar jullie weten wel waar je mee bezig bent, Nou geniet er verder van met volle teugen
Gr. Ma xxx -
27 September 2013 - 09:41
Pien:
Hoi,
Ziet er weer geweldig uit! Jullie hebben ook iedere keer mazzel met plekjes!
Groetjes,
Pien en Bert -
01 Oktober 2013 - 22:48
Gemma:
Wauw, wauw, wauw! Wat een geweldige reis zijn jullie aan het maken zeg. En wat ben ik blij dat ik (digitaal) mee mag :)
Geniet ze verder. Lieve groeten uit Oisterwijk xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
