Milford Sound - Dunedin
Door: Kiwistobe
Blijf op de hoogte en volg Kiwistobe
28 November 2009 | Nieuw Zeeland, Wellington
Hi there!
Sjonge, weer zoveel te vertellen… Afgelopen donderdag stond de boottocht naar Milford Sound op het programma. De wekker ging vroeg af, want we moesten ons om 9.30 melden bij de boot én nog 2 uur rijden voordat we er zouden zijn. Er gaat maar één weg naar de Milford Sound en die route is he-le-maal geweldig… Alles wat NZ zo beroemd maakt hebben we op die donderdag voorgeschoteld gekregen. (Op onze foto’s komt het helaas maar matig over, dus Astrid: als jij nog een keertje deze kant op gaat houden we ons aanbevolen voor jouw foto’s!) We zijn wel een stelletje mazzelaars hoor, want op woensdag was het ontzéttend kloteweer en op donderdag was er geen wolkje aan de lucht. We hebben dus de hele boottocht op het bovendek kunnen zitten, waardoor we eersterangs zicht hadden op al het moois. Steile rotsen die honderden meters uit het water oprijzen, watervallen van gigantische hoogtes, pinguïns, zeehonden, you name it. We zijn ook bij het observatorium gaan kijken; een soort omgekeerd aquarium waarbij de tweebeners, in een ruimte die 10 meter onder water ligt, kunnen kijken naar alles wat onder water gebeurt. We hebben een hoop langs zien komen, maar helaas geen dolfijnen of zeehonden (wat toch regelmatig schijnt te gebeuren volgens de gids). Kun je je voorstellen wat een vreemd gezicht dat voor die beesten moet zijn :)? Op de terugweg naar Te Anau hebben we nog een wandelroute gedaan en we waren om een uur of 5 terug op honk. Al met al een zeer geslaagde dag!
Op donderdag zijn we naar Dunedin gereden, aan de oostkust van het zuidereiland. De eerste stop was bij het “Royal Albatross Centre”, op het Otago schiereiland. We hebben daar allerlei info gekregen over de albatros in het algemeen, wat onverwacht interessant was. Het zijn gigantische vogels (spanwijdte 3.5 meter!) en ze brengen meer dan 80% van hun leven op en boven zee door, vond ik toch wel een heftig gegeven! Helaas geen goede foto’s omdat het regende…
Nu we toch educatief bezig waren besloten we ook aan te leggen bij Penguin Place (ik weet niet meer precies hoe het heet). Op die plek zijn de zeldzame Yellow-eyed Penguins te zien, van die soort zijn er wereldwijd nog maar 4000. De eigenaar van dit stuk strand (een boer) heeft een ingenieus loopgravenstelsel aangelegd, waardoor het publiek de dieren van dichtbij kan bekijken als ze aan land komen of naar zee gaan. Een superkoddig gezicht om ze, heel langzaam, tegen de duinen op te zien sjokken. En wij hadden weer mazzel: de eieren waren een week of 3 geleden uitgekomen dus we hebben ook jonkies te zien gekregen! Errug leuk…
Vandaag (zaterdag) eerst nog even in Dunedin rondgelopen en daarna richting Timaru vertrokken. Onderweg zijn we langs de Macraes Goldmine gereden in de hoop dat we daar een rondleiding konden krijgen, maar helaas was alles ivm het weekend gesloten. Eigenlijk was het Gerard vooral te doen om de gigántische trucks die daar gebruikt worden (de regelmatige Discovery-kijker weet waarover het gaat) en gelukkig heeft ie er in de verte een paar gezien, de omweg was dus niet helemaal voor niks. Verder onderweg gestopt bij de “Moeraki Boulders”; grote ronde keien waarvan geen mens weet hoe ze op dat stukje strand gekomen zijn. Grappig om te zien. O ja, we zijn ook nog even gestopt in het plaatsje Oumaru, de kleur van de zee is daar precies zoals je je voorstelt bij een idyllisch strandje in de tropen, wauw…Zie foto.
Morgen gaan we naar Christchurch, waar we voor 17.00 uur de auto moeten inleveren, en maandagochtend vliegen we weer terug naar ons kikkerlandje. Dit was dus alweer ons laatste reisverslag, snik… Na ja, aan alles komt een eind, dus ook aan onze vakantie.
Al met al was het een geweldige reis; alles wat we ervan verwacht en gehoopt hadden is uitgekomen. Nieuw Zeeland is, voor ons althans, een ideaal vakantieland:
- Er zijn maar weinig wegen, dus verdwalen is bijna onmogelijk. We hebben alles zonder navigatiesysteem probleemloos kunnen vinden. (maar wie kan ons uitleggen waarom ook hier réchts voorrang heeft, terwijl alles op de weg verder andersom is????)
- Goede, betaalbare accommodatie is er in overvloed. (Wel gek dat de douches hier bijna allemaal “hobbit-size” zijn. Een douche waaronder we niet hoeven te bukken is zeldzaam)
- De locals zijn vriendelijk, informeel en behulpzaam. (De meesten zijn immuun voor de frisse temperaturen; ook bij 13 graden en een straf windje lopen ze allemaal in een t-shirtje. Aan de andere kant is wel overal de verwarming hoog opgedraaid als je binnenkomt en staat de elektrische deken aan in je motelkamer. Huh?)
- We hebben weer 2 lekkere biertjes ontdekt: Speights en Tui. Ook belangrijk!
- Er is véél te zien/te doen en de afstanden zijn te behappen. (Toos: wij hebben in totaal bijna 4500 km gereden, best veel maar goed te doen)
- Verder is het heel tof dat er geen gevaarlijke roofdieren zijn, zoals bv in Canada en Amerika wel het geval is. Als je daar gaat wandelen is het toch echt wel handig om in de gaten te houden of er nog een hongerige beer of krokodil in de buurt is waarvoor je een sprintje moet trekken, maar hier in NZ is niks te vinden waar je bang voor moet zijn. Het enige beest dat op je bloed uit is is de zandvlieg, maar dat overleef je over het algemeen wel...
Misschien moeten de echte cultuursnuivers ergens anders zijn, maar voor de natuurliefhebbers zijn de bezienswaardigheden hier eindeloos. De volgende keer dat we deze kant op gaan willen we wat meer te weten komen over de Maori’s, daar hebben we achteraf gezien te weinig aandacht aan besteed. En, last but not least… bij het volgende bezoek moet het bungy-jumpen er toch écht van komen :-)!
Allemaal bedankt dat jullie met ons mee zijn gereisd. See ya later!
Gerard en Heleen
Sjonge, weer zoveel te vertellen… Afgelopen donderdag stond de boottocht naar Milford Sound op het programma. De wekker ging vroeg af, want we moesten ons om 9.30 melden bij de boot én nog 2 uur rijden voordat we er zouden zijn. Er gaat maar één weg naar de Milford Sound en die route is he-le-maal geweldig… Alles wat NZ zo beroemd maakt hebben we op die donderdag voorgeschoteld gekregen. (Op onze foto’s komt het helaas maar matig over, dus Astrid: als jij nog een keertje deze kant op gaat houden we ons aanbevolen voor jouw foto’s!) We zijn wel een stelletje mazzelaars hoor, want op woensdag was het ontzéttend kloteweer en op donderdag was er geen wolkje aan de lucht. We hebben dus de hele boottocht op het bovendek kunnen zitten, waardoor we eersterangs zicht hadden op al het moois. Steile rotsen die honderden meters uit het water oprijzen, watervallen van gigantische hoogtes, pinguïns, zeehonden, you name it. We zijn ook bij het observatorium gaan kijken; een soort omgekeerd aquarium waarbij de tweebeners, in een ruimte die 10 meter onder water ligt, kunnen kijken naar alles wat onder water gebeurt. We hebben een hoop langs zien komen, maar helaas geen dolfijnen of zeehonden (wat toch regelmatig schijnt te gebeuren volgens de gids). Kun je je voorstellen wat een vreemd gezicht dat voor die beesten moet zijn :)? Op de terugweg naar Te Anau hebben we nog een wandelroute gedaan en we waren om een uur of 5 terug op honk. Al met al een zeer geslaagde dag!
Op donderdag zijn we naar Dunedin gereden, aan de oostkust van het zuidereiland. De eerste stop was bij het “Royal Albatross Centre”, op het Otago schiereiland. We hebben daar allerlei info gekregen over de albatros in het algemeen, wat onverwacht interessant was. Het zijn gigantische vogels (spanwijdte 3.5 meter!) en ze brengen meer dan 80% van hun leven op en boven zee door, vond ik toch wel een heftig gegeven! Helaas geen goede foto’s omdat het regende…
Nu we toch educatief bezig waren besloten we ook aan te leggen bij Penguin Place (ik weet niet meer precies hoe het heet). Op die plek zijn de zeldzame Yellow-eyed Penguins te zien, van die soort zijn er wereldwijd nog maar 4000. De eigenaar van dit stuk strand (een boer) heeft een ingenieus loopgravenstelsel aangelegd, waardoor het publiek de dieren van dichtbij kan bekijken als ze aan land komen of naar zee gaan. Een superkoddig gezicht om ze, heel langzaam, tegen de duinen op te zien sjokken. En wij hadden weer mazzel: de eieren waren een week of 3 geleden uitgekomen dus we hebben ook jonkies te zien gekregen! Errug leuk…
Vandaag (zaterdag) eerst nog even in Dunedin rondgelopen en daarna richting Timaru vertrokken. Onderweg zijn we langs de Macraes Goldmine gereden in de hoop dat we daar een rondleiding konden krijgen, maar helaas was alles ivm het weekend gesloten. Eigenlijk was het Gerard vooral te doen om de gigántische trucks die daar gebruikt worden (de regelmatige Discovery-kijker weet waarover het gaat) en gelukkig heeft ie er in de verte een paar gezien, de omweg was dus niet helemaal voor niks. Verder onderweg gestopt bij de “Moeraki Boulders”; grote ronde keien waarvan geen mens weet hoe ze op dat stukje strand gekomen zijn. Grappig om te zien. O ja, we zijn ook nog even gestopt in het plaatsje Oumaru, de kleur van de zee is daar precies zoals je je voorstelt bij een idyllisch strandje in de tropen, wauw…Zie foto.
Morgen gaan we naar Christchurch, waar we voor 17.00 uur de auto moeten inleveren, en maandagochtend vliegen we weer terug naar ons kikkerlandje. Dit was dus alweer ons laatste reisverslag, snik… Na ja, aan alles komt een eind, dus ook aan onze vakantie.
Al met al was het een geweldige reis; alles wat we ervan verwacht en gehoopt hadden is uitgekomen. Nieuw Zeeland is, voor ons althans, een ideaal vakantieland:
- Er zijn maar weinig wegen, dus verdwalen is bijna onmogelijk. We hebben alles zonder navigatiesysteem probleemloos kunnen vinden. (maar wie kan ons uitleggen waarom ook hier réchts voorrang heeft, terwijl alles op de weg verder andersom is????)
- Goede, betaalbare accommodatie is er in overvloed. (Wel gek dat de douches hier bijna allemaal “hobbit-size” zijn. Een douche waaronder we niet hoeven te bukken is zeldzaam)
- De locals zijn vriendelijk, informeel en behulpzaam. (De meesten zijn immuun voor de frisse temperaturen; ook bij 13 graden en een straf windje lopen ze allemaal in een t-shirtje. Aan de andere kant is wel overal de verwarming hoog opgedraaid als je binnenkomt en staat de elektrische deken aan in je motelkamer. Huh?)
- We hebben weer 2 lekkere biertjes ontdekt: Speights en Tui. Ook belangrijk!
- Er is véél te zien/te doen en de afstanden zijn te behappen. (Toos: wij hebben in totaal bijna 4500 km gereden, best veel maar goed te doen)
- Verder is het heel tof dat er geen gevaarlijke roofdieren zijn, zoals bv in Canada en Amerika wel het geval is. Als je daar gaat wandelen is het toch echt wel handig om in de gaten te houden of er nog een hongerige beer of krokodil in de buurt is waarvoor je een sprintje moet trekken, maar hier in NZ is niks te vinden waar je bang voor moet zijn. Het enige beest dat op je bloed uit is is de zandvlieg, maar dat overleef je over het algemeen wel...
Misschien moeten de echte cultuursnuivers ergens anders zijn, maar voor de natuurliefhebbers zijn de bezienswaardigheden hier eindeloos. De volgende keer dat we deze kant op gaan willen we wat meer te weten komen over de Maori’s, daar hebben we achteraf gezien te weinig aandacht aan besteed. En, last but not least… bij het volgende bezoek moet het bungy-jumpen er toch écht van komen :-)!
Allemaal bedankt dat jullie met ons mee zijn gereisd. See ya later!
Gerard en Heleen
-
28 November 2009 - 12:28
Gemma:
Wauw, wat een verhaal... Jullie reisverslag was echt een genot om te volgen. Jammer dat het afgelopen is :-( Wat mij betreft mogen jullie nog best een paar weken blijven en verslagen blijven schrijven hoor. Ook de foto's zijn erg mooi. Ik verheug me op de rest van de foto's. Ik heb regelmatig op YouTube en Wikipedia gekeken en zo een nóg beter beeld van Nieuw Zeeland gekregen. Ik hoop dat ik er ook nog eens naartoe kan gaan. Lijkt me geweldig. Helaas zit de vakantie er bijna op voor jullie, maar thuiskomen is toch ook wel weer fijn. Ik wens jullie nog een paar fijne dagen en een goede vlucht naar huis. See ya! Lieve groet, Gemma -
28 November 2009 - 15:16
Toos:
Hee Kiwietjes! Goh, da's een leuk woord!! Nou zit het er toch al bijna op zeg. Maar dat jullie genoten hebben da's zeker. En wij hebben een beetje mogen meegenieten van jullie avonturen. Nog veel plezier die laatste dagen en een goeie thuisvlucht. Tot gauw! Knufs van Toos en Carol xx -
28 November 2009 - 16:13
Roel & Petra:
Geweldig reisverslag. We gaan maar gauw sparen om ook es die kant op te kunnen... Goeie vlucht back home en we komen gauw de foto's (nog een keer) bekijken! -
28 November 2009 - 18:32
JW En Margot:
Ha Heleen en Gerard, 't zit er bijna op..maar jullie kunnen terugkijken op een geweldige reis. Geniet nog van de laatste momenten daar in NZ en een hele goede terugreis gewenst!! Ben nu wel blij dat je bijna terugkomt hoor! Tot gauw
Veel liefs JW en Margot -
29 November 2009 - 09:53
Astrid:
ooooh!
ik vrees dat de echte mooie landschapsfoto's alleen maar "live" in je hoofd gemaakt kunnen worden. Het voorrecht van degene die er echt is geweest (en terecht!) Het lukt mij ook bijna nooit om een kloppende foto te maken.
Dus ogen dicht en terugkijken en genieten maar...;-)
Wat te gek dat het zo'n goeie reis was. Ik moet dinsdag werken dus ik kan helaas niet even naar schiphol.
Goeie terugreis!
x
as
-
30 November 2009 - 12:48
Dyane:
Hoihoi,
Een hele goede reis terug gewenst (wellicht hangen jullie al in de lucht?)! Ik heb heerlijk met jullie mee kunnen genieten de afgelopen weken via jullie levendige verhalen en mooie foto's (laatste zijn ook weer prachtig). Heb je wel erg gemist hier hoor Heleen, ben blij als je er volgende week weer bent! Geniet nog lekker een paar dagen thuis!
doeiii, Dyane
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
