Piet Retief-Hluhluwe-Drakensbergen-Clarens
Door: Heleen
Blijf op de hoogte en volg Kiwistobe
10 Oktober 2011 | Zuid-Afrika, Clarens
Hallo mede-reizigers, het is weer tijd voor een update!
We zijn op 4 oktober vertrokken uit Graskop richting onze volgende stop onderweg naar Hluhluwe: Piet Retief. Onderweg hebben we Chimpanzee Eden in Nelspruit bezocht, een organisatie die wordt gesteund door de bekende apenweldoenster Jane Goodall. De chimpansees die er worden opgevangen zijn gered uit landen als Angola en Somalië, waar ze onder afschuwelijke omstandigheden gevangen werden gehouden. Ook zitten er apen uit van veel te rijke Europeanen die zo graag een klein chimpanseetje willen hebben, maar er na een paar jaar achterkomen dat kleine chimpanseetjes groot, gemeen en supersterk worden… Apen die nooit in het wild hebben geleefd krijgen hier een goed verzorgde oude dag, maar chimps die wél wat jaren in de bush hebben geleefd wordt opnieuw geleerd hoe ze zelf voedsel moeten vinden en in groepen moeten leven. Als ze vatbaar zijn voor de lessen in het centrum worden ze na verloop van tijd (meestal een aantal jaren) weer teruggezet in de bush. Ze doen goed werk daar, maar het gaat langzaam. We hebben er, dankzij de grappige Ierse gids, de nodige kennis over chimpansees opgedaan, erg leuk en interessant. Zeker een aanrader als je een keertje in de buurt van Nelspruit bent! Nelspruit doet trouwens heel modern aan vergeleken bij de dorpen/stadjes waar we tot dusver doorheen zijn gereden. Veel dorpen maken een rommelige en vervallen indruk, maar in Nelspruit was zelfs een enorme “mall” die niet zou misstaan in de VS. Vreemd contrast.
Na een lunch in het goudzoekersdorpje Barberton (leuk dorpje) hebben we die dag vooral kilometers gevreten, met de nodige vertraging want er werd op onze route fanatiek aan de weg gewerkt. Dat was ook hard nodig trouwens, over het algemeen zien de wegen er hier prima uit maar dit traject was enorm aan een opknapbeurt toe. Het wegennet is sowieso een apart verhaal. Hier in het noorden zijn maar weinig 4-baans snelwegen te bekennen, maar de geleerden hebben dat opgelost door de meeste 2-baans wegen tot snelweg te bombarderen en toe te staan dat er 100 of 120 (!) km per uur mag worden gereden. Je moet wel even weten dat het hier heel normaal is dat er mensen links en rechts over de snelweg lopen en dat er vaak vee oversteekt. Geen wonder dus dat er jaarlijks zo’n 14.000 verkeersdoden vallen…
Door de vertraging kwamen we pas om 19.00 uur aan bij ons logeeradres: de bed & breakfast Dusk to Dawn (www.dusktodawnbedandbreakfast.com), op een boerderij in de middle of nowhere. Eerlijk gezegd twijfelde ik nogal of het iets zou zijn, maar wát een geweldige accommodatie is dit… Ons huisje zou niet misstaan in VT-wonen. We hadden met een vooruitziende blik (vanwege middle of nowhere) ook maar diner bijgeboekt en dat bleek een 4-gangen diner waar ze bij masterchef een puntje aan kunnen zuigen :). Een geweldig adres voor een tussenstop dus, deze luitjes hebben het GOED voor elkaar!
Temperatuur: 24 graden, zonnig.
De volgende ochtend hebben we, na een heerlijk ontbijtje, nog even rondgewandeld over de boerderij en rond 10 uur zijn we gaan rijden. Het bleek 9 graden te zijn brrr… We hadden maar een korte rit voor de boeg naar onze volgende bestemming: Malala Lodge in Hluhluwe (spreek uit Sjloesjloewie, geloof het of niet), waar we 3 nachten zouden blijven. We kwamen om 13.30 uur aan en werden wegwijs gemaakt door een van de eigenaren, Jane. Het blijkt een heel kleinschalige lodge te zijn met een stuk of 4-5 huisjes die allemaal heel privé liggen, het totale terrein is 150 hectare groot. Er lopen hier impala’s, zebra’s, apen e.d. rond. Het was qua luxe en uitstraling vergeleken met Dusk to Dawn wel een heel ander verhaal, maar ook hier is het prima toeven. (www.malalalodge.com) Nadat we ons hadden geïnstalleerd zijn we even even naar het (onooglijke) dorp Hluhluwe gereden om wat boodschappen te doen en een internet-café te zoeken. Daarna besloten we, stom stom stom, het “animal care and rehabilitation centre” te bezoeken dat vlakbij de lodge ligt. We verwachtten eigenlijk een soortgelijk project als Chimpanzee Eden, maar dit lag toch even anders. Ze richten zich hier op katachtigen; ze vangen verweesde en gewonde dieren op, laten ze jonkies maken en die jonkies zetten ze terug in het wild. Op zich een goed streven natuurlijk,maar de manier waarop ze met de “oudjes” omgaan bevalt ons voor geen meter. Er wordt verwacht dat ze allerlei kunstjes doen om eten te krijgen (zo hoog mogelijk springen, “zingen”) en iedereen mag op de foto’s met 2 tamme, volwassen cheeta’s die daar rondlopen. Daar hebben we dus niet aan meegedaan, bah.
’s Avonds hebben we in het restaurantje van de lodge gegeten, de eigenaar kookt elke avond zelf en het smaakte prima.
Temperatuur: 15 graden, bewolkt.
Voor de volgende dag stond een game drive gepland in het Hluhluwe Umfolozi park, soortgelijk als Kruger maar veel kleiner en met een totaal ander landschap. Het park staat heel goed aangeschreven en is vooral bekend om z’n grote populatie witte neushoorns. Een van de eigenaren van onze lodge, Pete, was de gids. Hij bleek oneindig veel kennis te hebben van de dieren en de natuur en kende de weg in het park op z’n duimpje. Hij heeft ons, met de nodige mazzel natuurlijk, weer een aantal bijzondere dingen laten zien, o.a. een monitorhagedis die werd aangevallen door 2 vogels, 2 jonge cheeta’s (hun moeder kwam na een tijdje ook opdagen, wat een prachtig dier), een neushoorn met een rechte i.p.v. een kromme hoorn (had Pete nog nooit gezien), enorme kuddes buffels en ga zo maar door. Na 3 uur rijden stopten we bij een picknickplek om iets de drinken, maar toen Pete de spullen had uitgeladen vroeg hij ons weer terug in de truck te stappen. Er was namelijk op vrij korte afstand een olifant aan het trompetteren en “this elephant doesn’t sound happy” aldus Pete. Op de een of andere manier zaten we opeens weer héél snel in de auto (hihihi) en reden we naar een veiligere plek. Daar stond een neushoorn te grazen, ook gevaarlijke dieren maar (in deze situatie) minder gevaarlijk dan een olifant omdat ze maar heel beperkt zicht hebben. Wel een bijzondere ervaring om midden in de bush, met al die dieren om je heen, je kopje thee te drinken…
Na de game drive stond er weer een heerlijk home-cooked meal op ons te wachten. Toen we na het eten, in het pikkedonker, terugliepen naar de bungalow waren we een beetje lollig en schenen we wat met onze zaklantaarn in het rond. Opeens zagen we dat er een grote kerel kwam aangelopen van het padje dat naar onze bungalow gaat. Ik groette ‘m, maar hij draaide zijn hoofd om en liep weg. Toen begonnen onze haren overeind te gaan staan, we waren ervan overtuigd dat onze bungalow leeggeroofd zou zijn. Ik durfde niet meer terug naar het restaurantje te lopen, dus heb de eigenaars gebeld. De beste man bleek waarschijnlijk een van de “nightwatchmen” te zijn pfff… Hij spreekt alleen Zulu, daarom reageerde hij niet op onze groet. Eerlijk gezegd zat de schrik er (bij mij althans) goed in, maar gelukkig was het loos alarm! Het is daar ook zo verrekte afgelegen!!!
Temperatuur: 28 graden, zonnig.
Voor vrijdagochtend 7 oktober stond een boottocht gepland over lake St Lucia. De boot vertrok om 10 uur en we moesten een klein uurtje rijden voordat we er waren, dus weer vroeg uit de veren. Het dropje (wishful thinking :)), sorry het dorpje St Lucia bleek een Zuid-Europese uitstraling te hebben; veel restaurants, terrasjes en lodges. Het is een mangrove-gebied waar veel krokodillen, nijlpaarden en bijzondere vogels zitten. Het boottochtje was prima, we hebben een goed indruk gekregen van het gebied, veel dieren gezien en het zonnetje scheen uitbundig. Na de boottocht even geluncht in het dorp en toen maar besloten terug te gaan naar de bungalow voor een “lazy afternoon”. ’s Avonds gezellig gepimpeld in de bar met een Duits koppel uit Hamburg.
Temperatuur: 29 graden, zonnig
Het is nu zaterdag 8 oktober, 9.00 uur. We hebben de Malala Lodge inmiddels achter ons gelaten en zijn onderweg naar onze volgende stop, Giant’s Castle in de Drakensbergen (www.amatikulu.com). Volgens Pete een prachtig gebied. We blijven er helaas maar 1 nachtje; tot volgende week woensdag moeten we vooral kilometers maken om voldoende tijd over te houden voor het zuidelijke deel. De meeste toeristen nemen het vliegtuig voor het traject Durban-Port Elisabeth, maar wij hadden geen zin in de toestanden die daarbij komen kijken en besloten de extra kilometers voor lief te nemen. De komende 5 dagen moeten we ongeveer 1700 km afleggen en slapen we elke nacht ergens anders. Gelukkig is het wel een mooie route als we de boekjes mogen geloven. We verwachten wel dat we elke dag nog tijd over hebben om wat van de omgeving of het stadje waar we slapen te kunnen zien. De weersvoorspellingen voor de komende dagen zijn heel goed: warm (heet) en zonnig. Gelukkig hebben we airco in de auto :)!
Zondag 10 oktober - Helaas is het nog niet gelukt om een internetcafé te vinden, dus we plakken nog maar een dag aan het verslag vast! We kwamen gisteren rond 15.00 in Giant’s Castle aan. Het kamp ligt 65 km van het dichtstbijzijnde dorpje af, dus we zaten echt weer in de middle of nowhere. De Drakensbergen bleken prachtig te zijn; in eerste instantie lijkt het landschap wat droog en dor maar als je wat verder komt blijkt het prachtig te zijn. Het huisje bleek van alle gemakken voorzien te zijn, we hadden zelfs satelliet-tv?!? We zijn lekker op ons terrasje met “mountainview” gaan zitten en hebben, met een biertje erbij, genoten van de zonsondergang. ’s Avonds waren herhalingen van Idols & X-factor op televisie, ook wel een keertje grappig!
De volgende ochtend hebben we de “Main Caves” bezocht, een dik half uur lopen vanuit het kamp. Daar zijn rotsschilderingen te zien die de “bushmen” daar 2000-3000 jaar geleden hebben gemaakt. Leuk om te zien, maar vooral de wandeling er naartoe (en weer terug) was mooi. Als we de tijd hadden gehad waren we hier met liefde en plezier een dag of 5 gebleven.
Dit verslag schrijf ik in Cottage Pie Bed & Breakfast in Clarens (www.cottagepiebb.co.za) . Clarens is een kunstenaarsdorpje en het centrum is inderdaad best aardig, maar verder is het dorp verdeeld (zoals gebruikelijk) in een arm, zwart deel en een welvarend, blank deel. De navigatie leidde ons in eerste instantie naar een plek waar alleen hutjes met golfplaten daken te vinden waren, maar uiteindelijk kwamen we natuurlijk toch in het blanke gedeelte uit. We zijn de enige gasten in de B&B en hebben een huisje in de tuin. Volgens onze reisgids (rough guide) de beste B&B in town, nou dat belooft niet veel goeds voor de rest! Het is wel aardig hoor,maar niet meer dan dat. Kost ook maar weinig (23 euro pp inclusief ontbijt). Morgen gaan we richting Colesberg, dinsdag door naar Graaff Reinet en woensdag komen we als het goed is aan in Addo Elephant Park. Ik kan niet wachten!!!!
Temperatuur: 30 graden (’s nachts koelt het hier af naar een graad of 8, lekkerrrr)
Dit was het weer voor nu. Baie dankie voor jullie leuke reacties en totsiens!
Groetjes, ook namens Gerard,
Heleen
We zijn op 4 oktober vertrokken uit Graskop richting onze volgende stop onderweg naar Hluhluwe: Piet Retief. Onderweg hebben we Chimpanzee Eden in Nelspruit bezocht, een organisatie die wordt gesteund door de bekende apenweldoenster Jane Goodall. De chimpansees die er worden opgevangen zijn gered uit landen als Angola en Somalië, waar ze onder afschuwelijke omstandigheden gevangen werden gehouden. Ook zitten er apen uit van veel te rijke Europeanen die zo graag een klein chimpanseetje willen hebben, maar er na een paar jaar achterkomen dat kleine chimpanseetjes groot, gemeen en supersterk worden… Apen die nooit in het wild hebben geleefd krijgen hier een goed verzorgde oude dag, maar chimps die wél wat jaren in de bush hebben geleefd wordt opnieuw geleerd hoe ze zelf voedsel moeten vinden en in groepen moeten leven. Als ze vatbaar zijn voor de lessen in het centrum worden ze na verloop van tijd (meestal een aantal jaren) weer teruggezet in de bush. Ze doen goed werk daar, maar het gaat langzaam. We hebben er, dankzij de grappige Ierse gids, de nodige kennis over chimpansees opgedaan, erg leuk en interessant. Zeker een aanrader als je een keertje in de buurt van Nelspruit bent! Nelspruit doet trouwens heel modern aan vergeleken bij de dorpen/stadjes waar we tot dusver doorheen zijn gereden. Veel dorpen maken een rommelige en vervallen indruk, maar in Nelspruit was zelfs een enorme “mall” die niet zou misstaan in de VS. Vreemd contrast.
Na een lunch in het goudzoekersdorpje Barberton (leuk dorpje) hebben we die dag vooral kilometers gevreten, met de nodige vertraging want er werd op onze route fanatiek aan de weg gewerkt. Dat was ook hard nodig trouwens, over het algemeen zien de wegen er hier prima uit maar dit traject was enorm aan een opknapbeurt toe. Het wegennet is sowieso een apart verhaal. Hier in het noorden zijn maar weinig 4-baans snelwegen te bekennen, maar de geleerden hebben dat opgelost door de meeste 2-baans wegen tot snelweg te bombarderen en toe te staan dat er 100 of 120 (!) km per uur mag worden gereden. Je moet wel even weten dat het hier heel normaal is dat er mensen links en rechts over de snelweg lopen en dat er vaak vee oversteekt. Geen wonder dus dat er jaarlijks zo’n 14.000 verkeersdoden vallen…
Door de vertraging kwamen we pas om 19.00 uur aan bij ons logeeradres: de bed & breakfast Dusk to Dawn (www.dusktodawnbedandbreakfast.com), op een boerderij in de middle of nowhere. Eerlijk gezegd twijfelde ik nogal of het iets zou zijn, maar wát een geweldige accommodatie is dit… Ons huisje zou niet misstaan in VT-wonen. We hadden met een vooruitziende blik (vanwege middle of nowhere) ook maar diner bijgeboekt en dat bleek een 4-gangen diner waar ze bij masterchef een puntje aan kunnen zuigen :). Een geweldig adres voor een tussenstop dus, deze luitjes hebben het GOED voor elkaar!
Temperatuur: 24 graden, zonnig.
De volgende ochtend hebben we, na een heerlijk ontbijtje, nog even rondgewandeld over de boerderij en rond 10 uur zijn we gaan rijden. Het bleek 9 graden te zijn brrr… We hadden maar een korte rit voor de boeg naar onze volgende bestemming: Malala Lodge in Hluhluwe (spreek uit Sjloesjloewie, geloof het of niet), waar we 3 nachten zouden blijven. We kwamen om 13.30 uur aan en werden wegwijs gemaakt door een van de eigenaren, Jane. Het blijkt een heel kleinschalige lodge te zijn met een stuk of 4-5 huisjes die allemaal heel privé liggen, het totale terrein is 150 hectare groot. Er lopen hier impala’s, zebra’s, apen e.d. rond. Het was qua luxe en uitstraling vergeleken met Dusk to Dawn wel een heel ander verhaal, maar ook hier is het prima toeven. (www.malalalodge.com) Nadat we ons hadden geïnstalleerd zijn we even even naar het (onooglijke) dorp Hluhluwe gereden om wat boodschappen te doen en een internet-café te zoeken. Daarna besloten we, stom stom stom, het “animal care and rehabilitation centre” te bezoeken dat vlakbij de lodge ligt. We verwachtten eigenlijk een soortgelijk project als Chimpanzee Eden, maar dit lag toch even anders. Ze richten zich hier op katachtigen; ze vangen verweesde en gewonde dieren op, laten ze jonkies maken en die jonkies zetten ze terug in het wild. Op zich een goed streven natuurlijk,maar de manier waarop ze met de “oudjes” omgaan bevalt ons voor geen meter. Er wordt verwacht dat ze allerlei kunstjes doen om eten te krijgen (zo hoog mogelijk springen, “zingen”) en iedereen mag op de foto’s met 2 tamme, volwassen cheeta’s die daar rondlopen. Daar hebben we dus niet aan meegedaan, bah.
’s Avonds hebben we in het restaurantje van de lodge gegeten, de eigenaar kookt elke avond zelf en het smaakte prima.
Temperatuur: 15 graden, bewolkt.
Voor de volgende dag stond een game drive gepland in het Hluhluwe Umfolozi park, soortgelijk als Kruger maar veel kleiner en met een totaal ander landschap. Het park staat heel goed aangeschreven en is vooral bekend om z’n grote populatie witte neushoorns. Een van de eigenaren van onze lodge, Pete, was de gids. Hij bleek oneindig veel kennis te hebben van de dieren en de natuur en kende de weg in het park op z’n duimpje. Hij heeft ons, met de nodige mazzel natuurlijk, weer een aantal bijzondere dingen laten zien, o.a. een monitorhagedis die werd aangevallen door 2 vogels, 2 jonge cheeta’s (hun moeder kwam na een tijdje ook opdagen, wat een prachtig dier), een neushoorn met een rechte i.p.v. een kromme hoorn (had Pete nog nooit gezien), enorme kuddes buffels en ga zo maar door. Na 3 uur rijden stopten we bij een picknickplek om iets de drinken, maar toen Pete de spullen had uitgeladen vroeg hij ons weer terug in de truck te stappen. Er was namelijk op vrij korte afstand een olifant aan het trompetteren en “this elephant doesn’t sound happy” aldus Pete. Op de een of andere manier zaten we opeens weer héél snel in de auto (hihihi) en reden we naar een veiligere plek. Daar stond een neushoorn te grazen, ook gevaarlijke dieren maar (in deze situatie) minder gevaarlijk dan een olifant omdat ze maar heel beperkt zicht hebben. Wel een bijzondere ervaring om midden in de bush, met al die dieren om je heen, je kopje thee te drinken…
Na de game drive stond er weer een heerlijk home-cooked meal op ons te wachten. Toen we na het eten, in het pikkedonker, terugliepen naar de bungalow waren we een beetje lollig en schenen we wat met onze zaklantaarn in het rond. Opeens zagen we dat er een grote kerel kwam aangelopen van het padje dat naar onze bungalow gaat. Ik groette ‘m, maar hij draaide zijn hoofd om en liep weg. Toen begonnen onze haren overeind te gaan staan, we waren ervan overtuigd dat onze bungalow leeggeroofd zou zijn. Ik durfde niet meer terug naar het restaurantje te lopen, dus heb de eigenaars gebeld. De beste man bleek waarschijnlijk een van de “nightwatchmen” te zijn pfff… Hij spreekt alleen Zulu, daarom reageerde hij niet op onze groet. Eerlijk gezegd zat de schrik er (bij mij althans) goed in, maar gelukkig was het loos alarm! Het is daar ook zo verrekte afgelegen!!!
Temperatuur: 28 graden, zonnig.
Voor vrijdagochtend 7 oktober stond een boottocht gepland over lake St Lucia. De boot vertrok om 10 uur en we moesten een klein uurtje rijden voordat we er waren, dus weer vroeg uit de veren. Het dropje (wishful thinking :)), sorry het dorpje St Lucia bleek een Zuid-Europese uitstraling te hebben; veel restaurants, terrasjes en lodges. Het is een mangrove-gebied waar veel krokodillen, nijlpaarden en bijzondere vogels zitten. Het boottochtje was prima, we hebben een goed indruk gekregen van het gebied, veel dieren gezien en het zonnetje scheen uitbundig. Na de boottocht even geluncht in het dorp en toen maar besloten terug te gaan naar de bungalow voor een “lazy afternoon”. ’s Avonds gezellig gepimpeld in de bar met een Duits koppel uit Hamburg.
Temperatuur: 29 graden, zonnig
Het is nu zaterdag 8 oktober, 9.00 uur. We hebben de Malala Lodge inmiddels achter ons gelaten en zijn onderweg naar onze volgende stop, Giant’s Castle in de Drakensbergen (www.amatikulu.com). Volgens Pete een prachtig gebied. We blijven er helaas maar 1 nachtje; tot volgende week woensdag moeten we vooral kilometers maken om voldoende tijd over te houden voor het zuidelijke deel. De meeste toeristen nemen het vliegtuig voor het traject Durban-Port Elisabeth, maar wij hadden geen zin in de toestanden die daarbij komen kijken en besloten de extra kilometers voor lief te nemen. De komende 5 dagen moeten we ongeveer 1700 km afleggen en slapen we elke nacht ergens anders. Gelukkig is het wel een mooie route als we de boekjes mogen geloven. We verwachten wel dat we elke dag nog tijd over hebben om wat van de omgeving of het stadje waar we slapen te kunnen zien. De weersvoorspellingen voor de komende dagen zijn heel goed: warm (heet) en zonnig. Gelukkig hebben we airco in de auto :)!
Zondag 10 oktober - Helaas is het nog niet gelukt om een internetcafé te vinden, dus we plakken nog maar een dag aan het verslag vast! We kwamen gisteren rond 15.00 in Giant’s Castle aan. Het kamp ligt 65 km van het dichtstbijzijnde dorpje af, dus we zaten echt weer in de middle of nowhere. De Drakensbergen bleken prachtig te zijn; in eerste instantie lijkt het landschap wat droog en dor maar als je wat verder komt blijkt het prachtig te zijn. Het huisje bleek van alle gemakken voorzien te zijn, we hadden zelfs satelliet-tv?!? We zijn lekker op ons terrasje met “mountainview” gaan zitten en hebben, met een biertje erbij, genoten van de zonsondergang. ’s Avonds waren herhalingen van Idols & X-factor op televisie, ook wel een keertje grappig!
De volgende ochtend hebben we de “Main Caves” bezocht, een dik half uur lopen vanuit het kamp. Daar zijn rotsschilderingen te zien die de “bushmen” daar 2000-3000 jaar geleden hebben gemaakt. Leuk om te zien, maar vooral de wandeling er naartoe (en weer terug) was mooi. Als we de tijd hadden gehad waren we hier met liefde en plezier een dag of 5 gebleven.
Dit verslag schrijf ik in Cottage Pie Bed & Breakfast in Clarens (www.cottagepiebb.co.za) . Clarens is een kunstenaarsdorpje en het centrum is inderdaad best aardig, maar verder is het dorp verdeeld (zoals gebruikelijk) in een arm, zwart deel en een welvarend, blank deel. De navigatie leidde ons in eerste instantie naar een plek waar alleen hutjes met golfplaten daken te vinden waren, maar uiteindelijk kwamen we natuurlijk toch in het blanke gedeelte uit. We zijn de enige gasten in de B&B en hebben een huisje in de tuin. Volgens onze reisgids (rough guide) de beste B&B in town, nou dat belooft niet veel goeds voor de rest! Het is wel aardig hoor,maar niet meer dan dat. Kost ook maar weinig (23 euro pp inclusief ontbijt). Morgen gaan we richting Colesberg, dinsdag door naar Graaff Reinet en woensdag komen we als het goed is aan in Addo Elephant Park. Ik kan niet wachten!!!!
Temperatuur: 30 graden (’s nachts koelt het hier af naar een graad of 8, lekkerrrr)
Dit was het weer voor nu. Baie dankie voor jullie leuke reacties en totsiens!
Groetjes, ook namens Gerard,
Heleen
-
10 Oktober 2011 - 08:49
Kim:
Dusk till dawn... mmmhhhh... was dat ook geen film met George Clooney?? :) -
10 Oktober 2011 - 10:41
Anneke:
juliie hebben de reis wel heel geweldig voorbereid, zo afwisselend. Enige verslagen. Gerard, ik zie dat je een cadeaufotoboek kunt betellen van jullie reis.
Is dat niet iets voor jouw verjaardag.
in colour dan???
Geniet de komende 2 weken nog
Groetjes ANNEKE -
10 Oktober 2011 - 11:17
Anne-Pauline:
Nou.....bij jullie zou ik ook wel een kopje thee willen drinken.....!
Prachtige foto's weer en héél goed dat jullie niet meegedaan hebben met de circus- taferelen in dat opvangcentrum.
Liefs -
10 Oktober 2011 - 12:05
Karin:
Mmmm, ik moet ook maar eens naar Zuid-Afrika geloof ik... Maar voorlopig ben ik er ook een beetje via jullie. Leuk hoor!! -
10 Oktober 2011 - 14:38
Dyane:
Wow, leuk allemaal weer! Dat optrekje in Giant’s Castle lijkt me ook wel wat, jeetje wat een view! Ook te huur voor een paar maandjes ;-))? Hier koud, nat, stormachtig.....m.a.w. blijf nog maar heerlijk daar! Alvast veel plezier bij de olifanten! x -
10 Oktober 2011 - 18:58
Roel:
Mooi hoor! Toch een stuk leuker om een paar weken echt het land in te duiken ipv een paar weken in een of ander hotel langs het strand. Zo maak je nog es wat mee! -
11 Oktober 2011 - 09:34
Fieke:
ziet er heel vervelend uit zo op die foto's
ben helemaal niet jaloers...
groetjes.. -
11 Oktober 2011 - 12:26
Mieke:
Heerlijk om jullie verhalen te lezen. Zo'n reis staat zeker op ons verlanglijstje! Weer eens wat anders dan China..
Geniet er samen maar van.
Groetjes Mieke -
11 Oktober 2011 - 14:57
Yvonne (ERI):
Ziet er goed uit dat menu bij Dusk to Dawn!
"Als we de tijd hadden gehad waren we hier met liefde en plezier een dag of 5 gebleven." Dat herken ik van onze Zweden-rondreis. Als je weer verder reist, zie je ontzettend veel, maar kom je ook steeds dingen tegen waarvoor je niet genoeg tijd hebt.
“this elephant doesn’t sound happy” Wat hebben jullie toch met die olifanten?
Veel plezier bij ADDO! -
11 Oktober 2011 - 19:54
Astrid:
Klinkt inderdaad weer allemaal heerlijk, en nog steeds dik tevreden met de foto's!
Keep it up..
x
as
-
12 Oktober 2011 - 06:10
Pien En Bert:
Weer mooie stekkies aangedaan so te sien! -
12 Oktober 2011 - 11:13
Marieke/utrecht:
Blijft heerlijk jaloersmakend die verhalen. Met een mooie combinatie van gevaarlijke, ontroerende en (lekker) slechtziende beesten en logementen die elke keer weer anders bljken te zijn dan verwacht. En als toetje; ontroerende rotstekeningen.
Ik blijf lezen, wat leuk is dit,
goeds! -
12 Oktober 2011 - 20:17
Margot:
Wat een waanzinnig mooie reis!
Prachtige plaatjes ook.
Acherm..die neushoorn.. vast een héle zeldzame.
Een cheetah met jonkies spotten, da's ook mazzel hebben!
Geniet er nog van.
Veel liefs
JW en Margot -
16 Oktober 2011 - 09:54
Toos:
Hoi luitjes! Jeeemig, Heleen, jij schrijft alsof je zit te vertellen. Ik schrok me rot toen je dacht dat jullie beroofd waren! Zag die grote zwarte man al voor me ( ook al was het dan donker ) Dacht meteen aan die beroving toen in Australie? Uit die camper bij de benzinepomp! aar gelukkig gaat alles goed. EN HOE! Blijf genieten samen. Liefs, Toos.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
